Το χωριό αναφέρεται για πρώτη φορά σε τουρκική απογραφή του 1466 με το όνομα Κοπάτσι.
Ο ιερέας της Νικόκλειας Αθανάσιος Οικονόμος αναφέρει 2 φορές το χωριό σε διπλότυπα με γάμους (1880 και 1883), με το όνομα «Κοπάτζος».
Στη Κοζάνη «κοπατσερή» λένε το σκαλιστήρι.
Στα βλάχικα, που είναι λατινογενής γλώσσα, κοπάτσι σημαίνει ξύλο, δέντρο, βελανιδιά. Κουπατσιάρης είναι ο ξυλοκόπος.
Στις περιοχές του Πάικου και των Γρεβενών κουπάτσια λένε τις χαμηλές βελανιδιές. Στα Γρεβενά τις μικρές βελανιδιές τις λένε και «κλαδιά» όπως και στη Βέργη.
Το 1930 το κράτος επεκτείνει το πολεοδομικό σχέδιο του χωριού ΝΔ μέχρι το ύψωμα Μανιούσι και χαράσσει νέους μοντέρνους δρόμους. Όσα απ’ τα νέα οικόπεδα είναι κοινόχρηστα τα διανέμει σε ακτήμονες του χωριού και
δυο τετράγωνα σε πρόσφυγες. Σε 13 οικόπεδα χτίζονται μικρά σπίτια για πρόσφυγες.
