Εκκλησάκια περιμετρικά του χωριού
Στη Βέργη δεν υπάρχουν μεγάλα εξωκλήσια όπως σε άλλα χωριά, όπου μπαίνουν μέσα οι πιστοί και μπορεί ο ιερέας να τελέσει λειτουργία και άλλα Μυστήρια. Όλα είναι μικρά και πανομοιότυπα και τα περισσότερα είναι στα σημεία που γίνονται στάσεις στα Εικονίσματα.
Εκκλησάκι του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου
Το μικρό εκκλησάκι του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου βρίσκεται στην έξοδο του χωριού προς Τριανταφυλλιά και είναι σιδηροκατασκευή. Εκεί γίνεται η δεύτερη στάση της λιτανείας στα Εικονίσματα.
Εκκλησάκι των Αγίων Αναργύρων
Το εκκλησάκι των Αγ. Αναργύρων, κοντά στο γήπεδο, κτίστηκε το 1960, με τη συνδρομή Σησαμιωτών και Βεργιωτών (οικογένεια Ματζιάρη). Έχει μπροστά τσιμεντένιο υπόστεγο για να προφυλάσσονται οι διαβάτες, όταν έπιανε ξαφνική μπόρα. Εκεί γίνεται η πρώτη στάση της λιτανείας στα Εικονίσματα.
Τα τελευταία χρόνια έγιναν διάφορες επισκευές. Τοποθετήθηκαν στον περίβολο κάγκελα και στην τσιμεντένια σκεπή κεραμίδια.
Εκκλησάκι του Αγίου Πνεύματος στο Μανιούσι
Το πρώτο εκκλησάκι του Αγίου Πνεύματος στο Μανιούσι χτίστηκε από το Βεργιώτη στην καταγωγή Πολυχρονιάδη Ευάγγ. Θεοφάνη το 1962 με τη βοήθεια και του πεθερού του Σάββα Σαβρακίδη από το Στρυμονικό.
Το 1990 γκρεμίστηκε από την Κοινότητα με τη δικαιολογία ότι ήταν ετοιμόρροπο και εμπόδιζε στα έργα που γίνονταν στη υδατοδεξαμενή.
Μετά το 2000 χτίσθηκε το νέο που υπάρχει σήμερα από την άλλη μεριά όμως του δρόμου, με ίδιο σχέδιο με αυτό των Αγίων Αναργύρων του γηπέδου. Εκεί γίνεται σήμερα η τρίτη στάση της λιτανείας στα Εικονίσματα.
Εκκλησάκι στο Παλιχώρι
Το εκκλησάκι στο Παλιχώρι είναι κι αυτό μικρή σιδεροκατασκευή. Εκεί γίνονταν παλιά, η τρίτη στάση της λιτανείας στα Εικονίσματα
Εκκλησάκι του Αγίου Παντελεήμονα στο Κοπάτσντερε
H ιστορία του Αγίου Παντελεήμονα στο Σπαχή Νικοπόλεως και τη Βέργη Σερρών
Ήταν άνοιξη του 1973. Η καλομάνα μ’ η Ναζλού, σήκωσε πρωί-πρωί από το κρεβάτι τον συχωρεμένο τον πατέρα μου, Σταύρο, λέγοντάς του: «Σταύρη σούκ’, εμέρωσεν, σούκ’!».
Ποια ήταν η βιασύνη της;
«Εκεί απάν’ ’ς σα κάσια, στο ποτάμ’, είδα τον Άγιο Παντελεήμονα, ’ς σ’ όρομα μ’. Εψαλάφεσεν οσπίτ’. Εκεί απάν’ να χτίεις έναν εκκλησόπον, όπως ’ς σο χωρίον, σην πατρίδαν.»
Δεν υπήρχε άνθρωπος στο σπίτι και στη γειτονιά να αντισταθεί και να φέρει αντιρρήσεις σε ό,τι έλεγε η πατσή-Ναζλού, όπως ήταν το… πλήρες όνομά της για το χωριό, που σημαίνει αδελφή Ναζλού.
Εκεί, στο ποτάμι, όπου οραματίστηκε το χτίσιμο του παρεκκλησιού, υπάρχουν τα λιβάδια του παλιού οθωμανικού χωριού Κουπάτς ντερέ, όπου από τον Απρίλιο μέχρι τον Οκτώβριο βοσκούσαν τα γελάδια του χωριού Βέργη και ορισμένες μέρες και της γειτονικής Τριανταφυλλιάς, η οποία «δανειζόταν» τα λιβάδια, λόγω του νερού και της ανάγκης για πότισμα των ζωντανών.
Η διαταγή της πατσή-Ναζλούς έπρεπε να εκτελεστεί χωρίς καθυστέρηση, μόνο που υπήρχε ένα πρόβλημα: υπέδειξε ως σημείο ανέγερσης του παρεκκλησίου του Αγίου Παντελεήμονα την κορυφή ενός βράχου, στον οποίο δεν οδηγούσε ούτε κακοτράχαλο μονοπάτι.
Έτσι, από τον Απρίλη άρχισε ο πατέρας μου να σπάει με τη βαριοπούλα τον γρανιτένιο βράχο για να δημιουργήσει ένα μονοπάτι μήκους περίπου 40 μέτρων, στη συνέχεια έσπασε τον βράχο και κατέβασε την κορυφή του 203 μέτρα για να δημιουργήσει ένα πλάτωμα, στο οποίο αργότερα, την ίδια χρονιά, αναγέρθηκε το παρεκκλήσι του Αγίου Παντελεήμονα.
Μπορεί στη διάνοιξη του μονοπατιού και του χώρου όπου χτίστηκε το εκκλησάκι να εργάστηκε σκληρά ο πατέρας μου, και με τη μικρή δική μου βοήθεια (ήμουν 13 χρόνων τότε), στην ανέγερση όμως, στην εργασία και στην αγορά των υλικών, συνέβαλαν οι αδελφοί Καπαθανασίου, ο Δημήτρης και ο Κώστας, συγγενείς από το χωριό Καρατζάορεν της Αμάσειας.
Έτσι, το 1973, εγκαινιάστηκε και έγιναν τα θυρανοίξια του παρεκκλησιού από τον παπα-Δημήτρη, ο οποίος αποχαιρέτησε τον μάταιο τούτο κόσμο πριν από μερικές βδομάδες(2015), αγγίζοντας τα 100 χρόνια ζωής.
Όταν πήγα για πρώτη φορά στο Σπαχή, το 1993, εκτός από την εκκλησία της Μεταμορφώσεως του Σωτήρος, στη θέση της οποίας χτίστηκε τζαμί με τα αρχιτεκτονικά μέλη της λιθόκτιστης εκκλησίας, αναζήτησα και βρήκα το περίγραμμα του χτίσματος του Αγίου Παντελεήμονα, έτσι, για να νιώσει η καλομάνα μ’ ότι δεν ξέχασα τις υποσχέσεις που της έδινα, ότι αν δεν μπορέσω να την πάω στην πατρίδα, θα πάω μόνος μου και θα την περιδιαβώ με τα δικά της μάτια.
(Να συμπληρώσω εδώ, κατόπιν προσωπικών μου συζητήσεων και μαρτυριών, ότι για το κτίσιμο του εκκλησακίου εργάστηκαν και βοήθησαν ο μάστορας Αβραμίδης Στέργιος, ο Τσούκας Χρυσάφης και ο Ζέττας Ι. Στέργιος. Τη μεταφορά των υλικών έκανε ο Ορδούδης Αντώνιος με το φορτηγό του)
Εκκλησάκι του Αγίου Ραφαήλ
Το εκκλησάκι του Αγίου Ραφαήλ χτίστηκε δίπλα στον Ψηλό Δέντρο, όπου γίνεται η τέταρτη στάση στα Εικονίσματα.
Εκκλησάκι των Τριών Ιεραρχών στην αυλή του Σχολείου
Το πρώτο εκκλησάκι των Τριών Ιεραρχών κτίστηκε το 1965 όταν ήταν Διευθυντής στο σχολείο ο ευσεβής Δημητριάδης Βασίλειος και σχολική Επιτροπή ο κουμπάρος του, Αρμουτσής Ευριπίδης. Εκεί κάθε πρωί κάναμε γραμμές και λέγαμε την προσευχή. Δίπλα υπήρχε και ο ιστός που σηκώναμε τη σημαία. Εκεί κάναμε και το μνημόσυνο στη γιορτή των Τριών Ιεραρχών, όταν είχε καλό καιρό και μετά μας μοίραζαν τα κόλλυβα. Το εκκλησάκι έγινε στο ίδιο σχέδιο με αυτό των Αγίων Αναργύρων.
Το 1980 ο δάσκαλος και Διευθυντής του Σχολείου Ζιάκας Βασίλειος γκρέμισε το παλιό και έχτισε καινούργιο που είναι πιο μικρό και με επένδυση μαρμάρου.
