ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΕΙΣ: Στην ονομαστική του ενικού και του πληθυντικού σπάνιασυναντούνται τα αρσενικά και τα θηλυκάάρθρα. Τα άρθρατους, της, τιςσυναντούνται ως σ’ ή τ‘ς ή τζ . Π.χ. η γενική της γίδας μπορεί να γίνει σ’ γίδας, τ’ςγίδας, τζ γίδας, με πιο συνηθισμένο τον πρώτο τύπο. Στην κλίση των φράσεων οαδερφός μου και η αδερφή μου, παρατηρούμε ότι το τελικό –ς φεύγει ότανακολουθούν αντωνυμίες. Όπως επίσης: Αυτός μπαξές είνι θ’κό μ’. Σε άλλεςπεριπτώσεις παραμένει. Π.χ. Ου αδιρφός τον αδιρφό να αγαπάει. Αδιρφές τουΚώτσιου είν’ αυτές.
ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΕΙΣ: Στην ενεργητική φωνή, στον παρατατικό και στον αόριστο, στο α ́ καιβ ́ πρόσωπο του πληθυντικού, η αύξηση παραμένει όπως και ο τόνος, παρόλο που είναι στηνπροπροπαραλήγουσα. Το ίδιο φαινόμενο με τον τόνο συμβαίνει και στον ενεστώτα και τονπαρατατικό της παθητικής φωνής. ΧΡΟΝΙΚΕΣ ΑΝΤΙΚΑΤΑΣΤ
ΧΡΟΝΙΚΕΣ ΑΝΤΙΚΑΤΑΣΤΑΣΕΙΣ
κόβου, έκουβα, δα κόψου, έκουψα – κόβουμι, κόβουμαν, δα κουπώ, κόπκαρίχνου, έριχνα, δα ρίξου, έριξα – ρίχνουμι, ρίχνουμαν, δα ριχτώ, ρίθκααγαπώ, αγαπούσα, αγάπ’σα – αγαπιέμι, αγαπιέμαν, αγαπήθκα ψιχαλίζ(ει), ψιχάλιζι, δα ψιχαλίξ(ει), ψιχάλιξι.
