Ο τόπος καταγωγής των πρώτων κατοίκων της Βέργης μας φανερώνειότι τα ιδιώματά τους δεν διέφεραν πολύ μιας και ανήκαν στη μεγάλη ομάδατων δυτικώνιδιωμάτων. Στη συνέχεια μέχρι το 1923 διαμορφώθηκε στησημερινή του μορφή, με την επίδραση της γλώσσας των κατοίκων των γύρωχωριών, της τουρκικής και της βουλγαρικής γλώσσας.
Ο ερχομός των προσφύγων δεν επηρέασε σχεδόν καθόλου το ιδίωματων ντόπιων. Αφενός γιατί οι πρόσφυγες ήταν ολιγάριθμοι και αφετέρου γιατίδεν συσχετίζονταν μαζί τους. Μέχρι τη δεκαετία του 60 ήταν αδιανόητο νανυμφευτεί κάποιος προσφυγοπούλα ή και το αντίθετο. Επίσης οι οικογένειεςτων Ποντίων ήταν ολιγάριθμες με αποτέλεσμα τα ποντιακά να μη μιλιούνταικαθόλου στο χωριό.
Μέχρι τη δεκαετία του 80 ζούσαν γέροντες οι οποίοι γνώριζαν καιμιλούσαν ελληνικά, τουρκικά και βουλγαρικά. Τη διετία 1916-18 στηδιάρκεια της παραμονής των Άγγλων στο χωριό, έμαθαν και λίγα αγγλικά.
Η θέση του χωριού μακριά από μεγάλα αστικά κέντρα και έξω απότον οδικό άξονα Νιγρίτας – Θεσσαλονίκης, και η μικρή μετανάστευση τωνκατοίκων συνέβαλε στη διατήρηση του ιδιώματος μέχρι τη δεκαετία του 70. Οιπερισσότερες από τις λέξεις που καταγράφονται μιλιούνται μέχρι σήμερα,ιδιαίτερα από τους ενήλικες.
